Güneþi perdelesen, koynuna soksan ayý,
Hangi dilde söylesen, ben anlarým sevdayý...
Tam kýrk sene okudum, sevdanýn mektebinde,
Tüm binamýz çökse de, mihrabýmýz yerinde.
Aþkla yanan gönülde, bil ki alýn yazýyým,
Ezberim tamdýr benim, ben aþkýn hafýzýyým.
Dallar kuþlara konuk, bak bülbüller ötüþtü;
Þimdi ben söylüyorum, dinlemek sana düþtü.
Çýnlasam hangi telden, söylesem, hangi dilden,
Kýrk yýl aradan sonra, yol bulur mu gönlünden?
Sevdaya divan durmak, yatmak içli bir sese!
Bil ki, benim kapýndan, zamansýz kim geçerse.
Ben bütün zamanlarýn, kaybettim hesabýný,
Urba gibi, giymiþim, sevdanýn ayýbýný!
Biz çoktan dama attýk, pabuçlarýný kinin!
Nerde bulursan getir, utancýný sevginin.
Dizlerim taþýmasa, açarým gönlümde yer,
Ölsem bile bu yükle, inan her þeye deðer.
Sanma gelen seslere, kulaðým oldu saðýr,
Bilirim; senden gelen, olmazdý gülden aðýr.
Yeter ki, senden gelsin, alýrým darasýný,
Benden iyi kim bilir, bir gönül yarasýný!
Ýndirsen bu perdeyi, yüzünü dönsen aya,
Mecalim tükenmeden, yýllarý saya saya...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.