Hoyrat eser vurgun yemiþ hasretinle yine bu sensiz þehre. Gökyüzünden dökülen yaðmurlar eþlik ediyor göz yaþlarýma, Bir ben aðlýyorum içten içe, herkes kahkahalarla gülerken. Çýrýlçýplak duygularým, yalýnayak düþlerimde yine sen varsýn, Sen duymayacaksýn bu nidalarý, benden uzak þehrinde.
Haykýracaðým son sesiyle yüreðimin her titremesiyle. Bulutlar vurulacak göðümde, gökler aðlayacak üzerine, Kanadý kýrýk bir martý çýðlýðýyla düþecek düþlerim saçlarýna. Her dokunuþunda saçýnýn tellerine acýyla titreyecek caným. Ve ben hep seni düþüneceðim, týpký þuan ki gibi .
Ne çare gelir elden!... Yoksun iþte... Uzaksýn iþte... Kim bilir þimdi nerdesin ?
Ama sen kapanmayan en derin yarasýn yüreðimde. Dinmeyen göz yaþým, piþmanlýðým, unutamadýðýmsýn. Þimdi çok geç olsa da farkýndayým her þeyi, Vuslat yaksa da içimi bilirim anlamý yok senli düþlerimin. Bilirim yarým yamalak yaþadýðýmý sandýðým günlerin. Gecelerinde hiç ama hiç bir anlamý yok !
Ýnan bir kez deðil ... Ýnan bin kez deðil ... Ýnan binlerce kez yokluðuna aðladým... Bir teselli olur mu ucu ucuna eklediðim sigaralar... Bir teselli olur mu yaþlarýmla yarýþan yaðmurlar... Ýnan bunu bende. BÝLMÝYORUM Sosyal Medyada Paylaşın:
(KaLp-HIRSIZI) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.