Sen,yani içimdeki ben. Ayrýlmasaydý ruh bedenden, Dimdik kalsaydý vücut. Karanlýðýnda , Yalnýzlýðýnda, Ve kaybolduðunda benliði, Yýkýlmasaydý,býrakmasaydý arkasýnda bir toz bulutu.
Bir söz, Ve arkasýndaki düþünceler, Bu kadar sert olmasaydý. Ya döküntüler, Ardýnda kalan kaðýtlar Bir kývýlcým gerek Yakýp kurtulmak için hepsinden.
Bir köz, Yaktý bizi de. Döküldü sözcükler dilden. Dil deðil mi sözü köz eden. O halde düþünceler dilsiz, Döküntüler deðersiz, Ben sensiz, Karanlýk bizsiz, Yalnýzlýk ise bensiz senin olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
fredholm Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.