Çayla Hasbıhal

Bir nazlý gelin gibi gülerken bardaktan sen.
Ateþ, suyla cenk eder kýzýla boyanýr ten.
Buðunun buðusunda huzur çözülür suda.
Hanlýða atanýr çay bu demde asaleten.

Emsalsiz bir parýltý okunur yudum yudum.
Kuðunun gözlerinde asaleti okudum.
O parýltýlý rengi gören þeker çözülür,
Bu tadý bana sunsa rica etsem hassaten.

Esamisi okunmaz hanlýðýn sultanlýðýn.
Ýtibarý ki hadsiz isli bir çaydanlýðýn.
Baþýmý döndürürken ince bellinin tavrý.
Esiri olur gönül sýcak hükümranlýðýn.

Bin bir iþveyle göze sonra da gönle girdin.
Bazen billur gibi çay bazen coþkun nehirdin.
Her yudumunda beni meftun eden usare.
Yüreðimdeki bunu esenliðe çevirdin.

Adýn, hep ayný kaldý tadýn aklýmý aldý.
Buðundan dinlediðim benzersiz bir masaldý.
Her kelimende sükun özetin asudelik.
Tadýndaki kekrelik hep damaðýmda kaldý.

Bazen, bir taze gelin, bazen içli bir kýzdýn.
Gamzenle gülüþünle tüm yüreklere sýzdýn.
Buðunda kayboldu gam, dert yolunu þaþýrdý.
Kýymetini bilen az belki biraz bahtsýzdýn.

Semaverle porselen yalnýz sana remz oldu.
Remz içinde remizdin, rengin suya benz oldu.
Þeker, sana benzedi çözüldü teni sende.
Rengini görenlerin hasetten benzi soldu.

Adýný hep çay bildim, künhüne ermesem de.
Ama gýyaben sevdim, yüzünü görmesem de.
Þiirlerime konu sen oldun eni konu,
Sana þöyle okkalý ad bulup vermesem de.

Hiç yorulmadým seni demleyip içmekten ben.
Sana tutkun olunca tiryakilikte en ben.
Ýnce belli bardaðý elimden düþürmedim.
Bunca zaman, yalnýz ben seni meccani seven.

Çay dedim ay anladý, duyan senli nidamý.
Yürürlükten kaldýrdým sen doðunca idamý.
Buðulu naz ve iþven baþýmý döndürünce.
Dedim ki çýldýrtýrsýn en akýllý adamý.

Tavrýn hiç deðiþmedi edanla çözdün beni.
Ne çok mesrur eyledin ne de çok üzdün beni.
Bazen þýngýr þýngýrdýn özünde hüznü kýrdýn.
Meserret ülkesine taçsýz þah kýldýn beni.

Ben, sana meftun olan sana ezeli tutkun.
Senin ki hiç deðiþmez asudeliðe tutkun.
Billurdan bir saraydan, hep bana göz edersin.
Sanki bana dersin ki bana baktýkça yutkun.

Sensin þiir güzelim, bitmez tükenmez rengim.
Demliðin sinesinde beste olan ahengim.
Semaverden kýskandým, seni kayýtsýz sevdim.
Bu sevda da bulunmaz benim menendim dengim.

Adýna çay derler ya sende yüzesim gelir.
Sükutun gölgesinden buðulu sesim gelir.
Ayrý bir haz alýrým senden demlik güzeli.
Sen lütuf ve keremsin senden nefesim gelir.

Bendeki tiryakilik yazmakla anlatýlmaz.
Bu tutku öyle bir þey parayla da satýlmaz.
Ne var bilmem bu çayda içtikçe ayrý bir haz.
Kurulur baþ köþeye asla kat’a atýlmaz.

Duyanlar hayret eder, bendeki bu tutkuya.
Çayýn elde ettiði bir buðulu utkuya.
Ne duyan ne görenler inan ki umurumda.
Bir demlik devirmeden asla yatmam uykuya.

Hele uzun geceler bende çayý heceler.
Dolar boþalýr bende füsunlu bilmeceler.
Ýnce bellinin hatrý kýrk yýldan daha aþkýn.
Sýcacýk bir yudumla derim iyi geceler.
Eymir27.11.2009 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: