KÜL İLE ATEŞ

Haz vermiyor geçtiðim sokaklar
Yediklerim, içtiklerim tatmin etmiyor
Kalmadý o eski aþklar,
Küllendi,
Hele ki sen,
Hâyâllerimin kýyýsýna vururken,
Küllerin üzerinde parçacýk oldun…

Duygu dolu yük gemilerini terk etti yolcular
Her bir ses vedanýn çýðlýðý oldu
Küllendi aþkýn korkusuz savaþçýlarý,
Toz hâline dönüþen yürekleri oldu.

Kül ile Ateþin hikâyesidir bu
Külleri bir o yana bir bu yana daðýlmýþ savaþçýlarla
Alevler ortasýna atýlmaya çalýþan cesur yüreklerin hikâyesi
Kül ile Ateþin karþýlýklý bir savaþýdýr bu…

Sen beni küle,
Yüreðimi kýþa,
Hâyâllerimi buza çevirdin
Dönüp durduðun yerde düzeni yarýnlara deðiþtin
Sandýn ki umutlarýmý ölümüne yasa çevirdin

Kül ile Ateþin savaþýdýr bu,
Küllendikçe Alevlenebilecek olan bir yüreðin kýpýrtýsý
Umutlarým yeþerdikçe ben hep saðlam kalacaðým
Küllendikçe Alev alacaðým
Üstünü örttüm geçmiþin
Isýndýkça bana döner diye.

Kül ile Ateþin hikâyesidir bu,
Ben küllendikçe alev alacaðým,
Sen alev aldýkça yanacaksýn…
Eðer ki bir gün küllenirsen,
Parçalarýný toplayacaðým…

Dilara AKSOY

Sosyal Medyada Paylaşın: