Turkuaz odacýklara sinik Kurþun delikli umutlarým, Kapýlar ardýna kadar Açýlacaðý gün gelmeden Sesime kulak verin. Bir yanýmýz, Sevi gömülü yayla kucaðý; Öbür yanýmýz, Aþk rengi Akdeniz... Limelendik, örselendik Ama kökleþen Yalansýz bütünlüðümüzle, Hep orta yerdeydik. Fýsýltýmýz duvarlarýnda Yankýlanýr, Güneþ yanýmýza uzanýrdý. Siz kaçar, Zulümün karþýsýnda Yýldýz olurdunuz... Önce gözlerime, sonra Odalacýklara ýþýr, Yaðmur ulaðý martýlarca Doðacak günü muþtulardýnýz. Yaylamýn Akdenize akan Sevda rengi, Biliyorum, bir gün Yeni can odalarýna düþecek Kapýlarý açýk tutacaksýnýz Günün ilk ýþýðýyla fýsýltýsýz Daðlardan duyulacak yankýnýz Yaylamýn ayazýnda turkuaza Bürünürse Akdeniz O gün, Ben yeniden doðacaðým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özden Özpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.