Kopkoyu bir demlik çayýn buðusu gibi çöktün içime Zemheriye teslim olmuþ yüreðimin her zerresi ýsýndý hayalinle Aldýn beni benden götürdün kendi benliðine Düþtüm yine kirpiklerinin gölgesine
Ne bir resim, ne de bir surettin Vuslattýn ruhuma yansýyan; birdin, tektin Ay kýskandý avareliði ile Geceme düþtün tüm birikmiþ hüznümle Sana geldim…
Gölgesinde ruhunun, kaldým hayli zaman Dinginleþtim huzura erdim sende… Gönlüne düþtüðüm bu uzun seferde; Pusulam sevgindi, azýðým iliklerime iþleyen þefkatin Yoldaþým… Yol arkadaþým ise; Bir orman bereketinde yeþeren gözlerin…
Yol uzun, hayli de meþakkatli idi, Ayaklarým ise bir o kadar yorgun
Olsun… Biliyorum ya; oralarda bir yerlerde Belki bir yýldýz kümesinin ortasýnda Belki denizler altýnda bir mavi örtüye bürünmüþsün Belki bir rüzgârýn nefesinde saçlarýmýn arasýnda dolaþýyorsun Belki de bir gül goncasýnýn içinde rayiha olup içime doluyorsun Okuduðum kitabýn sayfalarý arasýndan çýkacak masal kahramaným Ya da düþler ülkesinde tüm ruhunla beni bekliyorsun Hissediyorum; Varsýn, yanýmdasýn,
Yollar mý koyar sanýyorsun Yoksa yýllar mý? Geldin ya ömrüme Doðdun ya günüme Düþtün ya kaderime Yazgýma ortak oldun ya