Sorma sakýn vefayý, rastgele hayýrsýza,
Anlamaz ki dilinden, gül göndersen gamsýza.
Seyret kendi gülünü, daha evladýr bil ki,
Deðsin bir kucak güle, vefalýca sevil ki...
Bahçe kurmakta varmýþ, elde kalan güllerden,
Kalmazmýþ ayak izim, geçtiðim gönüllerden.
Hal bu ki bir zamanlar, kurardým mezatýmý,
Her gönül kapýsýna, baðlýyordum atýmý...
Bir murat bekleyenin, ben vardým hayalinde,
Bir þekerdim ezilen, her güzelin dilinde...
Geçince gül mevsimi, kimler hatýrlar, kimi?
Nasýl kýþýn karý var, gülünde bir mevsimi.
Geçti gülün mevsimi, sarý yaprak zamaný,
Dilimi teyelliyor, anýlarýn amaný !...
Görmezlikten geliyor, saksýda duran çiçek,
Beklerim köþelerde, kim elimi öpecek?
Yeni alýþkanlýklar, doðurur yeni günler,
Dallara hiç benzemez, gönülde ki sürgünler.
Elbet doðacak diye, acýtmaz gün batýmý,
Bir kez sürmüþ bulundum, dönmez hayal atýmý...
Bilmediðin daðlarda, nal keserken atýmýz,
Bir fanusta nefessiz, son bulur hayatýmýz!
Nereden bileceksin, kaç yüzü var hayatýn?.
Kaç vadiden geçsen de yorulur bir gün atýn.
Al atýný, ver bana, güzel hayallerimi,
Saçýmý yolar gibi, yoldunuz güllerimi....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.