Sen Gelsen Diye

Kahýr mektubunu sana yazarým.
Duvar takvim oldu gün gün çizerim.
Hayalin önümde sarhoþ gezerim.
Dilek aðacýna çaput baðladým,
Baharlar geçmeden sen gelsen diye.

Zemheri ayazý baðrýmý yaktý.
Sevda sürgününe elemler çöktü
Senden baþka çare kimsede yoktu.
Hazaný geçip de kýþý yeðledim.
Çiçekler açmadan sen gelsen diye.

Kader vurdu bana bari sen vurma.
Yad eller mesken mi eðleþip durma.
Feleðe rastlarsan halimi sorma.
Köhne meyhanede her gün aðladým.
Zakkumlar içmeden sen gelsen diye.

Derdim az mý sandýn binleri aþtý.
Figanlar doldu da arþa ulaþtý.
Sevdan yüreðime bulunmaz eþti.
Bî cümle dertleri bende eðledim.
Ölümü seçmeden sen gelsen diye.

Henüz ilk cemrede bünyem iþgalde,
Þimdi ne haldeyim hele bir gel de?
Ateþ-i narýndayým sularým ol da,
Ýçimde sevdaný közle daðladým,
Kefenler biçmeden sen gelsen diye.

Azat et gönlümü esir kalmasýn.
Sinemdeki korla dertler bulmasýn.
Ýsterdim ki firkat bize gelmesin.
Arþta feryat olup ismin çaðladým.
Göklere uçmadan sen gelsen diye.

Bî hoþ haldeyim bak elimden sen tut.
Ölüme gebeyiz geçmiþi unut.
Ýçimde bir dilek vuslata umut,
Girdaptan çýkýp da felah saðladým.
Fýrsatlar kaçmadan sen gelsen diye.

Kâkül perçem perçem alna dökülmüþ.
Yüreðime aþktan hançer sokulmuþ.
Hallerimi bilmez ne zalim kulmuþ?
Çarem yok kendime ipler yaðladým,
Bedenler göçmeden sen gelsen diye.

22 Kasým 2009 Antakya








Sosyal Medyada Paylaşın: