GECİKMELİ DE OLSA ÖZÜR… ÖZÜRDÜR !

-- Vay lan Kerim… Sen ha!.. 317 Kerim.
Tesadüf yolum buradan geçmeseydi seni göremeyecektim.
Dur da bir bakayým sana þöyle…
Yýllar; Senden de çok þeyleri almýþ götürmüþ,
“ Kýr baþ ” olmuþsun lan… Saçlarýna aklar düþmüþ.
Gel hele çöreklenelim þuracýkta bir masaya,
Koþtursun çaylar, tüttürelim birer sigara.
Neydi o günler be dostum… neydi o günler?
Nerede þimdi bizim gibi haþarý talebeler?
Sýra arkadaþým, kankam, can yoldaþým benim…
“ Öðretmen düþmaný… Canavar Kerim. ”
Anasýný sattýðýmýn seneleri ýþýk hýzýyla mý geçiyor ne?
Daha dün gibi anýmsarým, hiç unutulur mu be;
Neler neler etmedik ki biz seninle!..

Bir daha dersimize girmesin diye;
Sandalyesinin minderine yerleþtirdiðimiz iðne
Fransýzca öðretmeni Charles de Gualle’un
Batývermiþti nazik bir yerine,
Yarý Fransýzca yarý Türkçe: “ Výyyy…ana ! ” demiþti de
Cümbür cemaat gitmiþtik disipline.

Nereden nereye iþte… Az herze yememiþtik!
“ Sýfýrýn altýnda eksi sekiz derecelik bir açý çizebilir misiniz? ” demiþtik…
“ Ondan kolay ne var! ” demiþti de… daha ilk derste
Geometrici Pisagor’a kafayý yedirtmiþtik.

Ulan, yatacak yerimiz yok; bizim katlimiz vacip be Kerim!..
Anýmsar mýsýn? “ Yükseklerden aþaðýya nasýl atlanýr? ” dedik,
Bedencimiz Süperman’a bir de bunu denettik.
Çýktý da çatý katýndan atladý adam; Ýki salto, dört burgu, üç perende…
Gerdiðimiz brandayý altýndan çekince,
baþsýz çivi gibi nasýl da çakýlmýþtý yere?
O an, pek üzülmedikte deðil hani… Mahkûm olmuþtu tekerlekli sandalyeye.

1 Nisan olmalýydý yanýlmýyorsam o gün;
Adettenmiþ ya hani… Þaka yapalým diye,
Düþün ha babam düþün!..
Beynimizde fýrtýnalar kopmuþ, bilinçaltý tüm fay hatlarýmýz kýrýlmýþtý.
Sonunda da yapacaðýmýzý yapmýþtýk tabi…
O ne çýlgýn, o ne dahi hane bir þakaydý be Kerim!..
Koymuþtuk; hem masa hem de sandalyenin,
Dörder bacaðýnýn altýna birer adet mantar…
Coðrafyacýmýz oturur oturmaz, infilâk etmiþti sekiz patlar.
Bir fýrladý, fýrlamasýyla bir oldu yýðýlmasý,
Renkten renge büründü hocamýzýn siyasi haritasý.
Felç yalnýzca kuzey-batý bölgesinden inmemiþti
Alt dudaðý yutuverdi üst dudaktaki býyýklarý
Bozuluverdi adamcaðýzýn vaziyet-i coðrafyasý.

Sadece bu olsa; neyse… Omzumuza daha ne apoletler takmýþtýk.
Bilirsin, biz bir türlü dinlemeye alýþamamýþtýk
Alýþamamýþtýk alýþamamasýna da;
Ya O! Edebiyat hocasýný nasýl yakmýþtýk?
“ Ben yanmasam, sen yanmasan, biz yanmasak
Nasýl çýkar karanlýklar aydýnlýða? ” diye
Bangýr bangýr, baðýra baðýra ses telleri yýrtýlýrcasýna
Koca usta Nazým’dan þiir okumuþtu da
Kýrk yýlda bir bizim de dinleyeceðimiz tutmuþtu;
Dönemin Cumhuriyet Baþsavcýlýðýna suç duyurusunda bulunmuþtuk
“ Komünisttir bu öðretmen... ” diyerekten
Mahkemesi “ Aðýr Ceza’da ” görüldüydü
Kendisini akladý mý, aklamadý mý bilemem ?

Çenemi düþürdün be Kerim… Çok konuþtum.
Anlattýklarýmdan bin fazlasýný da unuttum.
Fakat yine de güzel olan bir þey var;
En azýndan kâðýt ve kalemi sevdirdi bize hocalar.
Gördüðün gibi iþte, ben hâlâ eskisi gibi
Þiire tutkundum ya bir ara, þiirler yazýyorum þimdi.
Dile kolay be dostum… Altý koca sene, ite-kaka
Zor zahmet, çift dikiþ bitirebildik liseyi
Bir baltaya sap olamadýk… Olamadýk gitti.
“ Pekiyi sende bu suskunluk niye? ”
Hep ben konuþtum da sana söz vermedim diye
Kýrýldýn mý yoksa bana Canavarým?
Eeeeeeee!… Biraz da sen anlat bakalým,
Ne yaptýn, ne ettin, nerelerdesin þimdilerde arkadaþým?


“ – Öðretmenler; kâðýt ve kalemi sevdirdiler
Sen… Þiirler yazýp ‘ Þair ’ oldun.
Ben de; dün yaptýklarýmdan utandým
Ö Ð R E T M E N oldum dostum. ”


“ -- Allah’ým sen benim aklýmý koru, yoksa dünyanýn sonu mu bu?
Yahu, senin söylediðini kulaðýn duyuyor mu?
Kafa kýrýlacak zaman mý Kerim?.. Maazallah þu yüreðime indireceksin,
Kalmadý mý baþka iþletecek enayi þimdi de beni mi iþleteceksin?
Baksana sen þu gözüme benim tren geçiyor mu?
Ne hükümetler deðiþti, ne bakanlar geldi geçti de
Bakanlýk bile bizi adam edecek öðretmeni
Bulup ta piyasaya süremedi gitti.
Ve sen; Öðretmen düþmaný Kerim,
Canavar Kerim… ÖÐRETMEN oldun ha þimdi!
- Kerrat cetveli çarpsýn – diye yemin et lan…
Yine de inanmam be Kerim. Ýnanmam, inanamam.
Her bir herzeyi yiyeceðin gelir aklýma
Hatta ölüm bile aklýma gelir ama; Senin Öðretmen olacaðýn… Asla. ”

Bak sen þu iþ’e, sen gerçekten de ciddisin
Demek; yaptýklarýndan utandýn da Öðretmen oldun sonunda…
Haksýz da sayýlmazsýn hani Canavar Kerim, Öðretmen Kerim
ÖÐRETMENÝM BENÝM.
Öðrenmenin yaþý yoktur derlerdi,
Sayende… Bu gün, bende yeni bir þey öðrendim.

Kerim Öðretmenin huzurunda; Ettiklerimden dolayý
Tüm Öðretmenlerimden özür dilerim.

AF EDEBÝLECEK MÝSÝNÝZ BENÝ, ÖÐRETMENLERÝM ?


Recep Ümit NÝÞANCI


Sosyal Medyada Paylaşın: