"Yalnýzlýðýn" hüküm sürdüðü karanlýk odamdayým þimdi, Yüreðimin dili kalemimi elime almýþým farkýnda olmadan, Boþ bir kaðýt, anlatmak istiyorum içimdeki duygularý, Çaðlayanlar gibi birikmiþ içimi boþaltmak istiyorum.
Gönlüm poyraz yemiþ viran yeri, ruhum ise iþgalde sanki, Gündüzlerden korkar, gecelere sýðýnýr oldum çaresizce, Artýk nefes almakta zorlanýyor enkaza dönmüþ yüreðim, Gecelerde de uykuya hasret kaldým son zamanlarda.
Yüreðime bir acý saplanýyor ’sol yanýma’ ve... Ve gözümden iki damla yaþ süzülüyor akýyor hesapsýzca! Hiç kimse merhem olmuyor dertlerime, anlamýyorlar beni. Görüyorsun ya ’kaðýt’ sana anlatmaya çalýþýyorum sýzýmý.
Sanki tarifi imkansýz bir þey bu, anla iþte ’sol yaným’ . Çok caným yanýyor içimde hazan yemiþ bir sonbahar, Kýrýk dökük dalýndan kopmuþ yaprak gibiyim savruluyorum, Poyraz esiyor savruluyorum bilinmezliklerin ardý sýra . Sosyal Medyada Paylaşın:
(KaLp-HIRSIZI) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.