BİR GÜN İNSANLAR KO(R)KMUYOR DEDİN ve...
Bir gün “
insanlar ko (r)
kmuyor ” dedin
Ve daðlara gittin…
Gözlerime tuz gömdüm, kapattým göz kapaklarýmý üstüne
Ellerime ve sesime “
gidin ” dedim.
Gidin!
Koluma yaþamý takan, ceplerime ölüm tohumu býraktý
Yüzüme gülüþü asan, bakýþlarýma kederi astý
Ayaklarýma adýmlar veren, yorulmayý ve korkuyu sardý baþýma
Kokusu kadardý insanlýk… Korkusu kadardý…
Allah daðlarý verdi, Ýnsan þehirler kurdu
Ko (r)
kuyordu þehirler.
Siy/
âh yontuyordum içime, telaþla
Kýrmýzý bir dua yakýyordum geceleri
Kendimi saðdým çürümesin diye umut
Daðlara gittin, yandým ben!
Bizi ne eksiltir söyle heval?
Ýnsan mý?
Ey daðlar, senin baðrýnda yatýyorsa huzur
Elemi de bende yatýyor,unutma!
Daðlarý insanlara getiremeyiz
Ýnsanlarý da daðlara götüremeyiz.
Ama insan dað olur
Dað gibi durur insanlar arasýnda: tefsir : budur!
Dað gibi yalanlar arasýnda bir Daðlý:sen
gibi…
Ýnsanlar kokuyor gözüm
Korktuklarý her þeyi…
Ben kendimden korkuyorum, kokum içimde!
Aldatmasýn seni gözlerimdeki bahar
Ben de korkularýmý doðuran bir kýþ var
Kaybettiðim tüm mezarlarýn ardýndan …
Daðlardan geri dön!
Ýçim acýlarla dolu
Geri dön ve acýlarýndan bir dað ör dizlerinde
Ama elleri olsun eteðinde ýzdýrabýn ve Allah’ýn!
Kül risaleleri yaz en baþtan
B/
esme (le)
nin ateþ dilindeki karþýlýðýdýr: Kül
Bilmez bunu insanlar
Dönüp kurtarýcý beklerler gökten
Ya da Tanrýdan
Ne tanrýsý ne de elçileridir kurtaran insan/lýð/ý
Kurtarýrsa insan kurtarýr kendisini Kül ve dað’ýn insana anlattýðý tek þey
Tahammül ve yeniden ve yeniden ve yeniden
Kendini külünden yaratmasý
Bir baþa diklik veren:
dikilen yaralardýr Kim yarasýný dikiyorsa
Klavuzu olsun yaralarýn yollarýnda...
Dünya ve zaman ve daðlar Ýnsana yazýlmýþtýr bir gelin gibi
Kapýyý aç, Iþýk gelsin Bir gün insanlar kokmuyor dedin ve daðlara gittin
Ya d/
aðla kendini sisler arasýnda
Ya da daðýt kendini bir dað gibi insanlýðýn içine
K.Kentli 10.haziran.2009 03:48 Kýztaþý/Ýst
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.