bu yola yorgun çýkýlmaz; önce dinlenmem gerek derin bir uykuyla baþýmý babamýn mezar taþýna dayayarak yaþlý anamýn yaþmaðýný bastýrarak göðsüme önce uyumam gerek kýyasýya!
kar kanatlý güvercinlerimi uçurup yaðmur yeleli atlarýmý salmalýyým yaylalara; orucumu bozup yüklenerek günahýný omuzlarýma sonra çýkmalýyým yola…
bir tebessüm borcum var komþu kýzýna onunla da ödeþtikten sonra… ve gözyaþlarýmý çeken yastýðýmla þarabýmla sigaramla helalleþip, hasmýmla hesaplaþarak…
kusarak her þeyi; gözlerden içtiðim sevgiyi ihanetin burukluðunu sevme huyunu… gecelerin iri memelerinden emerek beslendiðim ak sütü; tunçtan olan þafaklarý kayan yýldýzlara gönderdiðim dileklerimi sevda örgütünü ve bileklerime takýlan kelepçeleri bir de rüzgârýn ýslýðýyla gezdiðim sokaklarý bir de beni…
bir de seni unutarak… bu hayattan topladýðým her þeyi yerine koyarak kimseye borçlu kalmadan; yaþama minnet kendime ihanet etmeden geldiðim gibi gitmek isterim ben!
son yolculuða yorgun çýkýlmaz ardýna da bakýlmaz giderken!
ömer nazmi
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.