Va
Müjdeci Sabahın İlk Işığı
sonbahar dallarýnda solarken yapraklar
bilgiye susar tüm çocuklar
müjdeci sabahýn ilk ýþýklarýyla
kuþlar, birer çocuk dallarda
çocuklar, birer kuþ okullarda
küçüklerin büyük bekleyiþine
hýþýrtýlý yapraklar ses verir
aðýr çantalý soluklar,
soðuk düþlerin kýrar çemberini
ve bir umut bekler
‘artýk gelmeli’, der
hasret çeken gözler
karla kaplý patika yollardan,
sýlayý geride býrakan daðlardan ulaþýr
gizem deryasý gözlere
kalem tutan titrek ellere
‘öðretmenim, öðretmenim’ diyen dillere
sese, nefese, munise; fidana, cana, canana…
hayatýn durmaya giden kalbinde
zil çalar, baþlar bir heyecan
bahar yaðmuru sesiyle
yeniden büyür fidanlar
suyla buluþan toprak
hayata tutunan kardelen
uzun sýçrayan ceylan gibi…
dünya ayaz, savaþlar cehennemi
yoksulluk bir pençe, o ise avuçlarýnda
küllerde savrulur çaresiz…
tebessüme muhtaç, þefkate muhtaç
bilime, bilgiye, ýþýða aç
suskunluðunda mahçubi gizem
öðretmendir ancak kucak, sýcak…
sýnýfý dolduran sesiyle þefkat
umut yüklü bakýþlarýyla kol kanat
yalnýzlýða ana gibi ortak…
evet evet, öðretmendir
ey karanfil yürekli…
ilim, irfan, þiir, sanat kokar nefesin
yurdumda karanlýðý parçalar sesin
biliyorum eli öpülesi nefersin
çünkü sen dalga dalga bayrak
gonca gül seversin kalbine
kalbine basarak
sonbahar dallarýnda solarken yapraklar
bilgiye susar tüm çocuklar
müjdeci sabahýn ilk ýþýklarýyla
kuþlar, birer çocuk dallarda
çocuklar, birer kuþ içimizde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.