Bensiz yüreðine bastýðýn taþa Býrak tuz olayým yediðin aþa En iyi gününü benimle yaþa Af dileyip iþte karþýna geldim
Bak gençlik çaðýmýz beyhude geçti Kör talihim bana bu rölü seçti Sensiz bu hayat inan ki heçti Af dileyip iþte karþýna geldim
Ýzin ver kapýna köle olayým Su misali yüreðine dolayým At kapýya gurbet elde solayým Af dileyip iþte kapýna geldim
Bir dost meclisinde bir hikaye dinlemiþtim. hikaye kýsaca þöyle idi köyünden gurbetle para kazanmak için giden mehmet almanyada çalýþýr cepi para görünce ordan birini dost tutar ve köyündeki hanýmý cocuklarý ser sefil bir biçimde hayat mücadelesi yaparlar zaman içerisinde köyde kadýn hastalanýr ikisi de artýk belli yaþýn üstüne çýkarlar Mehmedin vicdaný rahat deðildir köyüne geri döner ve karsýný o hasta haliyle görür büs bütün yaralanýr ve duyduðu vicdan azabý dahada derinleþir. bende o Mehmedin aðzýndan bir af þiiri yazmaya çalýþtým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
erdal_dursun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.