Bir melek deðilim ben..
Olamam...
Küçük bir kýz çocuðuyum yalnýzca.
Dalyanlarýmdaki umutlarý
Aðýr aðýr çekerim akþam olunca..
Mavilikler anlatsýn sana
Benim anlatamadýklarýmý..
Anlatsýn sana hep ayný iyi dileklerle
Yýldýz yakaladýðýmýzý...
Sadece seni dilediðimizi.
Ve sen kulaðýný daya benim deniz minarelerime,
Öylece usulca,
Ömür bitsin...
Gecelerim yýldýzlardan çalýnmýþ
Gölgelerden ibaret...
Olmadýðýn zaman dilimlerinde
Eskittim bunca kendimi.
Yaþlandým...
Söylesene,
Aþk meleklerden çalýnmamýþ mýdýr?
Yanlýþ mý duraksadým ben aynalarda yýlllardýr?
Sesini duymadan baþýmý yastýða koyamýyor,
Birlikte uzanýp uyuduðumuz o yatakta
Derin uykularý çekemiyorum üzerime.
Seni özlüyorum yaðmur adamým,
Þimal yýldýzým,
Seni diliyorum karanlýk gecelerimden...
Kýrýyorsam seni affet...
Bir melek deðilim ben,
Olamam...
Kýzýmýz kýzmýyor mudur sence þimdi bize?
Hayat zaten yeterince karýþýk.
Kabuslardan uyanmam için
Benim hep göðsünde dalmam gerek uykulara.
Rehin býrakýyorum gözlerine gözlerimi
Mutlu bir ömür karþýlýðýnda...
Aklým suskunluða çekilmiþ söz yitimi.
Sus ve kaybol benimle gecenin içinde,
Hadi!...
Elif SEZGÝN
*100. þiir ile ilk üyesinden, son üyesine, yöneticisinden, fikir verenine.. Herkese kucak dolusu sevgi ile... Ýyi ki varsýnýz!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.