Sevgi verdim, kendimi verdim sana,
Azap verip, bu garibi sakýn unutma,
Bir umudum var yaþam yarýnlarda,
Bu garibi unutma, yalnýz býrakma..
Yaþanmýþ günler geride kaldý,
Hayatta yaþanacak güzel anlar vardý,
Bizden ayrýlýklar artýk uzaktý,
Beni unutma hayatta yalnýz býrakma..
Sevgilerle yaþadým bu zamana geldim,
Hep verdim ama az karþýlýk aldým,
Kimseyi dýþlamadým ve unutmadým,
Bu adamý unutma, ben hiç unutmadým..
Hiç kimseyi unutmadým ve kýrmadým,
Hep dostluklar ve iyilikten yanaydým,
Kendi kendimi kendim yaþadým,
Bunu unutma yakma bu garibi de unutma..
Parçalýydý yüreðim, yeni toplandý,
Kimseyi üzmedi ve iyilikleri unutmadý,
Yaþam öyle zamanki yaþanan o zamandý,
Bu mahzun kalbi unutma, o seni unutmadý.
Bu kalp sevdi, hep ümit verdi,
Geçmiþ yaþandý ne kaldý geri,
Umut denilen o güzel pencereyi
Kapatýp unutma, yalnýz koyma garibi..
Ömrümde dört mevsimi yaþadým,
Hep iyiliklerden güzellerden yanaydým,
Bu hayatý sanki hiç yaþamadým,
Beni unutup atma, ben seni unutmadým…
Belki unutulur zamanla derler,
Nedense uðraþsan silinmiyor izler,
Bu gönül her zaman seni özler,
Unutma, bu mahzun gönül seni bekler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.