Ardýndan kalan sadece karanlýk oldu.. boðazýmda düðümlendiði için söyleyemediðim o kelimemde "son"du... Vur beni... Vur ki; görmeyeyim gidiþini.... sýrtýmdan vur..yaralama kalbimi... arkamý döndüm...sobelenmeyi bekleyen bir çocuk gibi.. seni beklerken hayat geldi... "SOBEEE".. beni bitiren son gülüþündü.. son öpüþündü beni bitiren.. ölümlerden ölüm beðenmemin tek nedeniydi "sen" sensizlikte ne yapýlýr bilmem... nasýl ölünür..nasýl gidilir.. kocaman bir "BEN".. seni sevmelere doyamayan.. ve tek tutkusu kumsalda uyuyakalmak olan bu küçücük beden.. tek hayalim ayný yýldýzda tek bir dilek tutmak.. ve kirli bir "ben".. sevmeleri bilmeden,sevilmeyi bilemeden.. ÖLEN.. Sosyal Medyada Paylaşın:
salihh Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.