SENİNLE

Uyanmak olmasa en derin uykulardan,
Uykusuz bir gecenin ardýndan,
Sabah sabah.
Aðlamak olmasa bir yaprak yere düþtüðünde,
Ya da bir çiçek öldüðünde,
Bahar bahar.
Ve sevdan olmasa güller tomurcuk olup açtýðýnda,
Kýrlangýç kuþlarý havalandýðýnda,
Gündüz gündüz.
Belki yaþamak daha kolay olurdu.
Yani beklentisiz,
Ot gibi derler ya hani,
Otlar yaþamýyormuþ gibi.

Güneþli günlerden vazgeçmem bilirsin,
Yaðmurdan ve toprak kokusundan,
Sarý buðday baþaklarýndan bir de,
Bir de deniz mavisi gözlerinden.

Seni severek uyanýyorum güne,
Seni severek bakýyorum yýldýzlara,
Seni severek nefes alýyor ve yaþýyorum
Ve seni severek tutunuyorum hayata.

Bilirsin,
Ben anlamam dolambaçlý yollardan,
Anlatamam kendimi sýk sýk,
Utanýrým da aðlamaktan, söylemekten.
Eski zamanlarda kalmýþ zihnim,
Yüreðimin sende kalmasý gibi.
Aðýr aksak adýmlýyorum hayatý,
Eski Arnavut kaldýrýmlardan hani.
Yetiþemiyorum yeni yüzyýlýnýza belki de.
Ama aradan milyon yýl geçse de,
Sevda ayný sevda,
Ben ayný ben,
Ve sen hala güzel kalacaksýn.
Biliyorum.
Belki de azat olmak istiyorum,
Toz kondurmadýðýnýz çaðýnýzdan.
Belki de biraz olsun uyumak,
Seninle…


Sosyal Medyada Paylaşın: