ŞEHRİYE TEYZECİM
Duydum ki çýkarmýþsýn beden elbisesini
Duydum ki ebedi hayata göçmüþ teyzecim
Aðlýyormuþ çocuklarý, eþi, dostlarý
Bir mevsim gibi geldi geçti teyzecim
Çocukluðundan baþlamýþtý göç hikayesi
Bitmek bilmemiþti hayat çilesi
Tutmuyordu dizleri, titriyordu elleri
Duydum ki son göçüne çýkmýþ teyzecim
Gözümün önünde son gördüðüm an
Taþ deðil ki yüreðim gel de sen dayan
Hiç unutamam ben seni inan
ALLAH günahlarýný af eylesin teyzecim
Bindirmiþler onu dört kollu ata
Dilerim ebedi hayatýnda saðlýklý yaþa
Ýsmini yazmýþlar baþ ucunda duran taþa
Bana hakkýn helal eyle teyzecim
Bu sabah yataðýmdan huzursuz kalktým
ALLAH hayretsin diye secdeye vardým
Telefonda kötü haberi aldým
Bu günümü yas eyledin teyzecim
Hayat hiç iyi davranmamýþtý sana
Neler yaþadýðýný anlatmýþtýn ya
Herkesin son yolculuðu orasýdýr aslýnda
Günüm biter bende yanýna gelirim teyzecim.
BÝR AVUC BEN 01.03.2005 (11:30)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.