ANA

Karacoglan önlükleri sarilmaz
Kâkülüne miski amber sürülmez
ha desen dergahina varilmaz
KIZILCA kiyametler ANA

Her sabah uyandýðýmda
Bir kadýn dokunuyor kursagima
Habire küsüyor bana
Sussam olmuyor
Konussam
razi degil



Derin karanlýk bir orman
büyümek yan yana
Bir ayaklarina serilsem ana�
fikrimin ince gülü
Ve bitkilerin yesil yüzü
banamisin demiyor



yýldýzlarýn parlaklýðý canavarca
gece fikrine yanýk tatminsizlik
okyanus kenarýndaki ki ada
aðaçlar yeþil derin
göstermek için deðil yara
Nerede kahverengi yemeklerin
Ruhumun karanlýðinda lezzeti var

Ve güneþ bir rüya ile batýyor
Bir dalga soluk kum üzerine çörekleniyor
Okyanus mavi paltosunu atiyor
vahþi ve çýplak þimdi dehþet içinde
fýrtýna aþýyor
Geceye duman katran gibi düþüyor
yarýn ölecek çocuklara þarký gibi
tüm cesareti
Benden ateþ bekliyor
Gecede çeyrek bekleyen
Soguk nefesli raki


Geceye duman çilgin gibi düþüyor
Gece diz çökmüþ gibi üþüyor


yarýn ölecek
Alçakgönüllü
karda yumuþak gölgeye

Gece gülümsemeden uzaklasiyor

yukarýdaki zamanla
ve gelecekle devam ediyor*
ANA
AH ANA
Dizlerine gözlerim
Dökülsün

ANA



*bütün ANA larin ellerinden, ayaklarindan öpmeyi unutmayasiniz
Sosyal Medyada Paylaşın: