Düştü Peşime

Yine nemlendi bak topraðýn yüzü
Burcu burcu koktu doldu düþüme
Dereler çaðladý, sulandý gözü
Gözüme eþ oldu düþtü peþime

Sakladým elimden çamur dediler
Kokladým gülümden hamur dediler
Yokladým yüzünden samur dediler
Yüzüme eþ oldu düþtü peþime

Toprak oldu önce, koptu kayadan
Her yelin önüne kattý yaradan
Rengi çoktur amma geçmez karadan
Yazýma eþ oldu düþtü peþime

Bazen en yüceden baktý düzlere
Bazen al kýnalar yaktý bizlere
Ziynetlere döndü taktý sözlere
Sözüme eþ oldu düþtü peþime

Her nereye gitsem saðlamca bastým
Fark etmedi küssem olsa da kastým
Aldý sevdiðimi birazcýk küstüm
Közüme eþ oldu düþtü peþime

Zannettim azýcýk sözüm geçecek
Baðrý açýk amma en son seçecek
Herkes zanneder ki ömür biçecek
Cüzüme eþ oldu düþtü peþime

Her yaðmur yaðýþta düþündüm böyle
Bu þehirden kopup yaþadým köy’le
Yanlýþ düþündüysem bir de sen söyle
Sazýma eþ oldu düþtü peþime

01.07.2009
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: