Gökyüzüne imrendin sen, Yýldýzlara ve bulutlara, Güneþe daha çok. Ben, Ýmkansýzý düþünürken, Sen, Martýlarla konuþtun. Hayaller kurdun, Umutlar edindin kendine. Kaybettiðimi düþünürken ben, Ýnsanlara güvendin, Sevdin yeryüzünü. Bu yüzden ben geceleri, Sen gündüzleri yaþadýn. Hiç þikayet etmedin hayattan, Küsmedin hiç kimseye Ve baþýný ellerinin arasýna hiç almadýn, umutsuzca. Sebepsiz hüzünlere kapýlmadýn hiç. Aç kaldýðýn günler de oldu, Yoksulluk çektiðin günler de. Yalnýz da kaldýn, Yanýldýn da. Ama hiç umutsuzluða düþmedin. Bense sevmeyi bile beceremedim. Sana hep imrendim. Hep senin gibi olmak istedim. Beceremedim. Deðerli dostum, Bana yaþamayý öðretir misin?
Sosyal Medyada Paylaşın:
gözgezarpacık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.