ALLAH EMRİNİ İŞLİYOR

Anacýðým! Hava çok soðuk olacakmýþ,
Diz boyu kar yaðacakmýþ,
Tipi, fýrtýna hýrçýn hýrçýn esecekmiþ,
Arabalar; yolda, belde kalacakmýþ,
Anam büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Amcacýðým! Bu yaðmurlar neden yaðmaz?
Nehirler, suyunu çekti, otlar kurudu,
Hayvanlar, nebatlar susuz kaldý,
Aðaçlar kurudu, toprak çölleþti,
Amcam Büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Dayýcýðým! Çok yaðmur yaðacakmýþ,
Afetler, heyelanlar olacakmýþ,
Yaðmurda herkes periþan olacakmýþ,
Ne yapalým, gereken tedbiri alalým mý?
Dayým büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.
Teyzeciðim! Ekinler yaðmursuz,
Aðaçlar, otlar, çöpler kurudu,
Derelerde, nehirlerde sular çekildi,
Þehir þebekesine su gelmiyor,
Teyzeciðim durumumuz ne olacak?
Teyzem büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Babacýðým! Bahar geldi,
Aðaçlar, sebzeler çiçek açtý,
Allah korusun bir don olsa,
Bu çiçeklerin hâli nice olur?
Bu yýl meyve, sebze olmazsa,
Ýnsanlar ne yer, ne içer?
Babam büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Halacýðým! Deprem olacakmýþ,
Evler yerle yeksan olacakmýþ,
Bebekler ana babasýz kalacakmýþ,
Ýnsanlar çadýr kentte yaþayacakmýþ,
Halam büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Abiciðim! Heyelan olacakmýþ,
Daðlar kayýk gibi kayacakmýþ,
Arýlar kovanlardan kaçacakmýþ,
Canlýlar evsiz barksýz kalacakmýþ,
Abim büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Dedeciðim! Tsunami olacakmýþ,
Dev dalgalar þehirleri basacakmýþ,
Yýldýzlar denizlerde yüzecekmiþ,
Ýnsanlýk birbirinden kaçacakmýþ,
Dedem büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Ebeciðim! Kýyamet kopacakmýþ,
Daðlar hallaç pamuðu gibi olacakmýþ,
Bütün mahlûkat tarumar olacakmýþ,
Evlat; ana babadan kaçacakmýþ,
Ebem büyük bir tevazu içinde
Ellerini göðsünün üstüne koyar:
“Evladým! Allah emrini iþliyor.” Der.

Allah’a büyük bir tevekkülle
Yürekten teslim olan Müslümanlar,
Tefekkürle yaratana teslim oldular.
Teslimiyet! Ama gerçek bir teslimiyet,
Tefekkür! Ama gerçek bir tefekkür,
Sabýr! Ama gerçek bir sabýr,
Kuþatmalý bütün benliðimizi,
Bize hatýrlatmalý gerçek kimliðimizi.

Onlar hiçbir zaman tedbirsiz deðillerdi,
Alýnmasý gereken tedbirleri almýþlardý,
Sonunda Allah’a teslim olmuþlardý.
Felâketin, mükâfatýn bir imtihan olduðunu,
Her zaman sabredilmesi gerektiðini,
Ýnanarak ve yaþayarak biliyorlardý,
Rýzký veren Rabbimiz diyorlardý…
Beklenen yaðmurlar sonunda yaðdý,
Susuz gönüllere bereket aðdý.
Gözyaþý döken barajlar doldu,
Kuraklýk sonbahar yapraðý gibi soldu.
Yer, gök suyunu aldýkça aldý,
Mahlûkatý beþer suya kandýkça kandý.
Yeryüzünde çeþit çeþit meyveler,
Aðaçlar, otlar, ekinler sebzeler,
Allah’ýn Rahmetine daldýkça daldý…
Allah’ýn izniyle tohumlar biter de biter,
Her taraf cennet gibi yemyeþil olup gider,
Yerden, gökten fýþkýrýr bereket,
Ýlahi adalete teslim olur hareket.
Bu bereketi; þükredenler,
Zorluklara sabredenler,
Allah’a büyük bir tevekkülle,
Baðlanan samimi yürekler,
Anlayýp hakkýn peþinden gider,
Ruhunu yüce Allah’a teslim eder.
Yüce Allah’ý tanýmayanlar,
O’nun emirlerine sarýlmayanlar,
Hakkýn yerine batýlý rehber alýrlar,
Rahmetten mahrum kalýrlar
Çünkü kalpleri vardýr hissetmezler,
Kulaklarý vardýr iþitmezler,
Gözleri vardýr görmezler…
Gerçek iman edenler,
Büyük bir teslimiyetle,
“Alla emrini iþliyor” derler.
Yüce Allah’a teslim olup giderler…

19.10.2006
Yukarý Çulhalý
Akdaðmadeni/Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın: