Yýl bin üç yüz seksen dört, düþtü dünyaya hilâl, Takvimin yapraðýnda, kutlu gün sekiz Þevval. Gecenin rengi düþmüþ; gözlerine, kaþýna. Öncesi, sonrasý yok; dünyada bir baþýna. Melek misali ama nurdan deðil mücessem. Dile düþer korkarým, ismini gizlemesem. Erken gelmiþ dünyaya, narince kýz çocuðu... Henüz on günlük daha, Þubatýn sert soðuðu. Karagülümsün benim, kim demiþ sana çakýr? Dikenine razýyým, yeter ki gel sen batýr! Çözersen sen çözersin, gidip ellere sorma! Yoksa mahþere kalýr, sýr olur bu muamma...
10 Þubat 1988 - Çarþamba / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.