Bende Kal
Sesini kulaklarýmda biriktiriyorum
Hüzne bulandýðýnda gece,
Ve her yanýmý yokluðun kuþattýðýnda
Ben,
Sen varmýþsýn gibi yapýyorum
Bazen kendimle, bazen de senle konuþuyorum.
Gözlerini gözlerimde saklýyorum
Artýk senle görüyor, senle biliyorum
Bu yüzden herkese, her þeye gülüyorum
Sen akma diye gözlerimden artýk hiç aðlamýyorum.
Küçücük odamda yaðan kar`ý seyrediyorum
Maziye dalýyor bir an buzdan gözlerim
Ýçimin üþümüþlüðünü senle ýsýtýyorum
Sen doluyorsun içime, Buz gibi eriyorum.
Þimdi beni býraktýðýn yerdeyim
Kar beyazý umutlarým vardý
Odamýn rengi, çarþafýmýn rengi gibi
Kar beyazý yarýnlarým vardý
Kollarý arkadan baðlý, beyaz gömleðim gibi.
Yitik aklýmýn bir köþesinde hep sen varsýn
Ne varsa bir bir unutmuþum
Ben kimim, ben kimim türküsünü tutturmuþum
Ben kendimi bile unutmuþum
Yalnýz sen kalmýþsýn hiç unutmadýðým
Bugün de ilaçlarýmý almadým
Sabah akþam tok karna
Fýrlatýyorum sensizliði
Unutulmuþluðun maðrur yüzüne.
Seni bana unutturan hiç bir þeyi istemiyorum
Depresyon, mepresyon výz gelir bana
Seni unutturmak istiyorlar, ben içmiyorum
Ben hep burada kalayým...
Sen de, bende kal...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.