Sensiz zorla iþlenmiþ suçlar gibiyim Hayata küskün bir cellât’ýn, Umarsýzca kopardýðý kesik baþlar gibiyim Sensiz… Ne bileyim, hep yarýmým iþte…
Sensiz gereksiz bir yüküm kendimde Yorgun bir hamalýn sýrtýnda boþ bir sele Ölü bir tay’ýn boynunda yele gibiyim Sensiz… Ne bileyim, böyleyim iþte…
Sensiz dilenci sevdalar yaþýyorum her gün Hangi kapýyý çalsam avuçlarýmda hüzün Hangi tene uzatsam ellerimi, Dokunmadan geri döner ellerimde izin Sensiz… Ne bileyim, bensizim iþte…
Ey güneþin kýzý! Senden sonra hep ruhumun acý taraflarýný seveceðim Artýk ne çýlgýnca seviþmeler, ne dokunuþlar, ne öpüþler Yetmeyecek sana olan ateþimi söndürmeye Sensiz... Ne bileyim… Bendeki yokluðun böyle bir þey iþte…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sabahattin Çağatay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.