Her Seher
Duman olup karlý daðlar baþýndan,
Her seher inseydim sabah olmadan.
Çið olup da yârin mahmur yüzünü,
Öpseydim her seher kendi bilmeden.
Zülfüne takýlýp öyle baksaydým,
Ýnip yanaðýna tenin koksaydým.
Yanýp ateþinden göðe çýksaydým,
Mendil alýp mah yüzünü silmeden.
Soðuyup sonradan yaðmur olsaydým,
Düþüp saçlarýna biraz kalsaydým.
Bakýp gözlerine murat alsaydým,
O ahu gözlerin feri solmadan.
Ayrýlýk vaktinde batýnca güneþ,
Dönseydim daðlara baðrýmda ateþ,
Sabahý düþleyip etseydim telaþ,
Her yeni gün kalkýp vakit gelmeden.
6 Nisan 1984 - Cuma / Ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.