Vuslatın Saati

Vuslatýn Saati

Sarmaþýk gibi sardý ruhumu karabasan,
Gözleri açýk bekler þimdi karatopraklar.
Mevsimleri yitirdim bu muydu senin yasan?
Hasretinle çatlýyor yüreðimde topraklar.

Hazin bir sonbahardý aylardan yorgun kasým,
Yaðan ilk yaðmurlarla dinmedi akan yaþým,
Gidiþinle kanadým zehr oldu yavan aþým,
Dökülürken gönlümden hüzünlendi yapraklar.

Kesilsin istiyorum dalýmý kýran rüzgâr.
Izdýrâp çemberinde belki ettin intizâr.
Sýcak yaz günlerinde yaðarken baþýma kar,
Üzgün kalbimi taþýr unutulmuþ sokaklar.

Durdu; nefesim, sesim dizde kalmadý mecâl.
Sustu kelimelerim sevdamýzla dilim lâl.
Gözüm yollara dalar gelirsin bir ihtimâl.
Hatýranla aðlýyor umutsuz kalan parklar.

Can çekiþen aðaçlar dayanamaz borana.
Unuttum adýný de artýk beni sorana.
Bir gün seninde çöker bir sýzý ta þurana.
Belki o zaman durur aþký öðüten çarklar.

Aþkýn sarhoþluðunda gitmez baþýmdan duman.
Karanlýk denizdeyim her yan koca bir umman.
Yâr, vuslatýn saati sensiz durduðu zaman.
Damarýmda kuruyor gönlüme akan arklar.

Coþkun Mutlu / Hüznün Þairi

Sosyal Medyada Paylaşın: