Ben Beni Hiç Sevmiyorum

Umutlarýmý kurþuna dizdiðin günden beri
Gündüzleri hep siyaha boyuyorum
Nankör gecelerin acýmasýzlýklarýna gömüp her þeyimi
Karanlýðýn baðrýnda, hep gecede kalmak istiyorum...

Her yer gidiþin gibi zifiri karanlýk
Ne ay var bu gece, ne yýldýz, ne de sen
Ne gidecek bir yerim var artýk
Ne de sevmesini beklediðim bir yar...

Hani býrakýp gittin ya hiç acýmadan
Hasretini her gece bir köprüden atýyorum
Yarým kalmýþ þiirlerim gibiyim sensiz
Artýk ben, beni hiç sevmiyorum...

Sana senli günler biriktirmiþtim içimde
Sen bilmeden, sormadan, düþünmeden
Büyümeyen çocukluðumla sevmiþtim seni
Artýk ben, beni hiç sevmiyorum…

Seni orada görmek canýmý çok acýtýyor
Beni sana baðlayan her ne varsa
Ve ne yitirilmiþse geçmiþe ait
Bir kor gibi her yanýmý daðlýyor...

Seni orada görmek aklýmý baþýmdan alýyor
Belki de mil çekmeliyim gözlerime
Ya da prangalar vurmalýyým ayaklarýma
Sana koþmamak için...

Biliyorum, artýk ben senden vaz geçmeliyim
Sana yakýn olduðum kadar uzak durmalýyým
Seni sevdiðim kadar artýk sevmemeliyim
Biliyorum, artýk ben benden vaz geçmeliyim...

Sosyal Medyada Paylaşın: