EZANSIZ DÜŞLER

Ezansýz düþlere uyanýyordum, ardýmda
Býraktýðým sensiz bir dünyada
Her sabah gülüþlerini doldurup avucuma
Yol alýyordum oysa
Karalanmýþ hayatlarýn umut ettiði baharlara.

Hangi mevsim sensiz geçse penceremin kenarýndan
Bir kuþ kanadý gibi kayboluyordu.
Hangi gülüþ sensiz deðse kulaklarýma
Kayboluyordu engin boþluklarda.

Ezansýz sabahlara günaydýn diyordum
Çocuklar elma þekerlerini saklayarak geçiyordu
Trenler, ufku siyaha boyuyordu
Boynu bükük kalýyordum, Gülhane Parký
Köþelerinde.

Her defasýnda umudum oluyordun, batan güneþe
Karþý
Adýmlarým hýzlanýyordu sokaklarda
Ve ben
Yine geç kalýyordum,
Sana ulaþmak adýna.

Birbiri ardýnca yakýlan sigaralardan
Sonra anlýyordum.
Aðladýðýmý, karanlýkta.
Ellerim boþ kalýyordu çoðu zaman
Bir kadýn uzanýyordu yataðýna
Gül kokuyordu yanaklarý

Sararýp soluyordu akþamlar
Düþü belirsiz saatler geçiyordu
Uyanýyordum
Alnýmdan yazgým geçiyordu
Sensiz dünyaya merhaba diyordum.


M.S./2009
KAHRAMANMARAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: