Tarumar !

Tutundum rüzgarýn yelesine,
Savruldum bu akþam gönül bahçene,
Kýrýlmýþ dallarým, yýllarým sende,
Bir ömrün gülünü solarken gördüm.

Seninde vurmuþ eylül, gönül daðýna,
Hüzün deðmiþ gönül aðacýnýn, yapraðýna,
Buz üzümleri sarkmýþ o güzelim baðýnda,
Yýllar önce tükenmiþ, halimi gördüm...

Sokuldum gizlice gönül evine,
Usulca bakýndým pencerenden,
Gençliðin; ateþi sönerken sende,
Güneþin ufkumda, batarken gördüm.

Issýzdý odalar kimseler yoktu,
Senide tüketmiþ iþte, zamanýn kurdu,
Ve acýlar geldi gözlerimde durdu,
Dizlerimin baðý çözülürken gördüm.

Yaslandým gönülünün köhnemiþ duvarýna,
Ýki damla yaþ bi nefes sevdamla,
Yýllarýn kýþý kar yakmýþ saçýnda,
Mahvolmuþ bir ömrü yanarken gördüm...

ayazoglum



Sosyal Medyada Paylaşın: