Sana her bakýþýmda kendimi sorgulama ihtiyacý duyuyorum. Gözlerinin böylesine Thales’i andýrmasý neden? Biliyorum, üstüm baþým yalnýz kokuyor; Silkelesem suskunluklarýmý þiirler dökülecek. Bak, susuyorsun hâlâ… Gecenin a-demli saatlerinde seni arar gözlerim Dilimde bir sitem ruhuna isyan ederim Yalnýzlýk çöker üzerime Susmak bana yakýþýr vuslatlý saatlerde Her saniye dudak uç(urum)larýma adýn düþmese bile Unutmaz bu yürek görmediði seni Dinmek bilmeyen kanayan yeri Yýldýz olup düþersin gözbebeklerimden Tutamam Tutamam seni Çocukluðumda geçirdiðim ateþli hastalýksýn sen. Özlemlere uyanmýþým þiirler boyu. Vuslatlara ateþlenmiþim özlemler boyu… Us’uma takýlmýþ kör bir çeliþki, Ellerimi semaya uzatan En büyük dileðimsin sen. Adaðýn benim… Benim adaðýn… Benim… Ben… Anafor yalnýzlýðýmdaki karanlýk Kendimle konuþtuðum anlardaki þizofrenliðimsin. Yüzünü bir kere olsun görmeden, Sesini duymadan, Gölgene dokunmadan sevdiðim cansýn sen… Vurgun yemiþ yüreðimin içinde En büyük yarasýn sen… Kanayansýn… Kanayan… Kana… Kýrýlmamýþ çocukluðumun kýrýk düþü, Kimsesiz yolculuklarýmýn sonunda geldiðim þehir Kaybet beni kayýplýklarýnda… Yitir tüm cümlelerimi suskunluktan kâðýtlarýnda… Bak yine bir þarký sana susuyor. Kol geziyor kâðýtlarda eksik þiirler; Nerdesin? Topraklarýn hala umut kokuyor mu? Hani yaðmur yaðdýðýnda üþürdü ya gözbebeklerin… Doðanýn rengi yeþile çalýyor mu? Hani her hazanda eylülü boyayan rengin… Bulamadan kaybettiðim sen Veya Kaybederek bulduðumsun.
Nerdesin þimdi? Kucaðýnda büyüttüðün hayallerin, Olmayan bedeninin gölgesi var mý? Varsa, Dokunmama izin ver Ver de bitsin bu “hasret” denilen…
Yýllar geçti aradan… Sensizlikle dolu upuzun yýlar… Sensizlikle dolu upuzun… Sensizlikle dolu… Sensizlik… Sen… Biraz da “Ben” Ki ben deðil miyim aþk cümlesinin yüklemi? Ki sen deðil misin aþk masalýnýn yazýlmamýþ en yaný?
Kýskanmýyorum artýk Ne sesini, Ne bedenini, Ne de mezar taþýný… Çünkü biliyorum sevildiðimi… Çocukluðumun siyah beyaz düþü… Karanlýk yaný… Gecelerimin aðlayan hüznü… Ailemin en deðerli varlýðý, Nerdesin? Bir parýltý ol gel görün saniyelik de olsa Rüya ol ya da… Dedim ya kýskanmýyorum iþte… Eski ben yok bu bedende Yýllar önce bilinmeyen bir nedenle silindi. En büyük bilinmezliðimsin sen… Öðrendim Öðretti babam Her evladýn aldýðý ayrý yeri ‘’Bir elde beþ parmak! Hangisini kesip atabilirsin acýsýz…’’ Dün gibi aklýmda babamýn sözleri Þimdi söyle kýskanabilir miyim seni? Bir dakika görebilmek için vermez miyim þu can denilen nesneyi… Yolun ucunda sen ol yeter ki… Tüm yolculuklarýmýn varacaðý tek þehir sensin… Tüm otobüs camlarý sana bakýyor… Bütün seyirler seninle güzel abim…
Ecem 03.10 26.05.07 Sosyal Medyada Paylaşın:
chitlembik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.