Kalmasın..

Gel elime kâðýdým ve kalemim, hele gel,
Yazýlarý unutan parmak pasý çözülsün…
Gözyaþlarýn içine akýp oluþmadan sel,
Kutuplara dönüþen gönlün buzu kalmasýn..

Kaç yýl geçti aradan arayýp ta sormadýn
Ömrün yarýsý geçti hiç oralý olmadýn,
Herkes hedefi vurdu, sen daha bulamadýn
Þimdi artýk uyanda duymayanlar kalmasýn..

Ömür kýsa, dünyanýn iþleri türlü türlü,
Güzel þeyler yapmazsan adýn olur özürlü
Okuyup ta yazmasan olamazsýn kültürlü
Yazdýðýmýz satýrlar aralarda kalmasýn…

Güllerden yaz mesela, sevgiliye verilen,
Laleden, sümbüllerden, mor mor menekþelerden,
Çiçeðin güzelliði yüzlerine akseden,
Okuyan her kim ise nasipsizce kalmasýn…

Kuþlara benze bazen, uzak diyara uçan
Soðuk yeri görünce, sýcak yerlere kaçan,
Öyle satýrlar yaz ki yazdýkça ýþýk saçan
Senin yazdýklarýný okumayan kalmasýn…

Boþtan yere kirletme hiçbir beyaz sayfayý,
Gönül akar oraya, çözer bin bir manayý,
Sonra biri gösterir içindeki aynayý
Aynalar net görünsün, gizli bir þey kalmasýn…

Sen arý ol daima petek petek bal doldur,
Gafletteki gönlünü uykusundan uyandýr,
Þimdi ara vermeden yazýlacak zamandýr,
Gönlünde yazýlmayan hiçbir konu kalmasýn…

04.04.2007
Necati ÞÝMÞEK
Ankara

Sosyal Medyada Paylaşın: