Çoban hikayesi.
Sürüye seçmiþler, bir köpek çoban,
Koyun daðda otlarken olmuþ bir aslan,
Havlarmýþ hep sürüye, koyun otlarken,
Kurt bir þey sanýrmýþ onu havlarken.
Gas, gas gasýlýrmýþ, çobaným derken,
Ve kurt kuþ korkarmýþ daðda gezerken,
Her koyun koç olmuþ, kuyruk sallarken,
Koyun koç baþýna, olmuþ baþ kesen.
Gün, gün alýþýrdýr, çobaným derken,
Kuyruk sallar durur, koyun otlatýrken,
Sürü de memnundur kurdu kovarken,
Daðlar benim der o koyun güderken.
Beþ altý yýl geçmiþ yaþlanmýþ çoban,
Kurt’a bakmaz olur, yan gelip yatan,
Derler yetsin artýk, oldun hep yatan,
Birden kýzar da çoban, hýrlar birden.
Acýr orda sahip, gel der arkamdan,
Sürüye kurt dalar, kaybolur ortadan,
Kurt koyun kapýnca, görünür daðdan,
Saldýrýr kurda birden, alýr aðzýndan.
Çobanken kurt olur, baþlar yemeye,
Her gün tek, tek baþlar, tekrar etmeye,
Baþlar o býkkýn sahip, ah vah çekmeye,
Bir gün ansýzýn vurur, koyun yerken.
Yüksel der ki, köpekten olmaz çoban,
Kendini bir þey sanýr, havlar durmadan,
Katledip atmak gerek, güneþ batmadan,
Yoksa kalmaz koyun, kurtla birlikken.
A.Yüksel Þanlý er
14 Kasým 2009-11-14
Antalya.
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.