Gönlümün Kolları

Açýldý kollarý gönlümün,
Daha önce görmediðim bir güneþ yakýyor tenimi,
Bedenim bir baþka iklimin yaðmurlarýnda ýslanýyor,
Zihnim, zihninin kuytuluklarýnda müebbet mahkûm,
Fermanýmda bakýþlarýn,
Umutlu bir bekleyiþin sabýrsýz aþýðýyým.

Zaman kollarýma vurulmuþ pranga
Ve yalnýzlýk ömür tüketen penceresiz kapýsýz hücrem.
Sana varmak için tüm alýnan nefesler,
Yaþamak, çalýþmak ve sabretmek sana ulaþmak için,
Bir an önce gamzelerinde gölgelendirmek,
Sensizlik çölünde kavrulmuþ yüreðimi.

Mutluluk senin olduðun yerin neþeli ezgisi,
Sevda saçlarýný okþayan hýnzýr rüzgâr.
Ömrüm, gönül denizinde kumsala vurmuþ deniz yýldýzý,
Geceleyin ansýzýn vurmuþ kendini yeryüzüne,
Gökyüzüne aldanmýþ belki,
Belki de kendini aldatmýþ.
Bir adým ötende uzak kalmýþ sana,
Bir adým ötende seni izleyerek dalmýþ ölümün sinsi uykusuna.

Yüreðimin ellerinden tutsun yüreðin,
Gönlümün saçlarýný okþasýn eskiden olduðu gibi,
Zamanýn dýþýnda
Ve gönlünün enginliðinde
Diz dize otursun gönüllerimiz,
Dudaklarýn hayat versin dudaklarýma.
Bu sürgün, bu sensizlik, bu zulüm
Terk etsin ömrümü.
Ve bir tek sen ol gönlümün açýlan kollarýnýn arasýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: