Yine bir kaçýþ yine bir çýkýþ yolu ararken
bu yalnýzlýk ve kahpe þehirden
tüm yollarým sana çýkýyor...
dur desem bile dinlemez basýna buyurur oldu bu gönül
her ne kadar yapma desem de seni ister oldu bu yürek...
düþünmek istemiyorum aramak sormak istemiyorum seni
uzak durmak istiyorum senden
kendi halime kalmak istiyorum
kaçmaya çalýþýyorum senden ama
düþünmelerimin o amansýz vurgunu yine sana getiriyor beni
Durup düþünmekten de alýkoyamýyorum kendimi
seni daha görmeden neden böyle oldu her þey...
gözlerini daha görmeden irimi ufak mý
siyah mý kahve mi olduðunu bilemeden nedendir bu özlem anlamýyorum
senle konþurken bile daha görmeden
huzur doluyor göðsüme kim bilir görsem nasýl olacak...
cevapsýz sorularýn arasýnda bir çýkar yol ararken
yüreðim ve düþüncelerim tek bir ortak paydada birleþiyor sende...
neden sen dediðimde sadece buna sesiz kalýyorlar
galiba çok zor bir soru bu neden sen ...
tek cevap susmak onlardaki....
týpký içimde kopan fýrtýnalarla benim sustuðum gibi...
umulmayan bir köþe baþýnda seni gören gözlerimin
yanýmda olmasýný istediðim en özele....
ümit nebil
.