Zordur yüreðim zordur sen haykýrmak istesen de susmak zorundasýn elinden bir þey gelmez çaðresizliðe çok gariptir seni ilk defa böle görürüm çok gariptir senin konuþmalarýn yoktu daha önce hiç akýlla ortak hareket etmezdiniz þimdi bir birinizden ayrýlmaz oldunuz zordur yüreðim senin sevmelerin ama yüreðim sevdin mi daha önce böyle bir yürek gördün mü dokundu mu sana böle bir el daha önce konuþ ; yüreðimin sesi; ben daha önce ne böyle bir yürek gördüm nede böyle bir gülüþ kimse dokunmadý bana onun gibi kimse attýrmadý beni bu daracýk yerde bu kadar heyecanlý kimse ulaþamadý onun kadar derinlerime korkuyorum “ümit” korkuyorum bunlarý bana hissettireni kaybetmekten korkuyorum.
Siz ne anlatýrsýnýz birbirinize Diye çýka geldi aklým Siz beni bilmezsiniz Ben her saniye onunla yaþarým Görmedim böyle güzellik Düþlemedim böyle bir hayal Onu düþünürken ona zikrederim Onunsa bu denli büyük olduðunu anlamasý zordur. Bende korkuyorum yürek bende korkuyorum onsuz kalmaktan Ve Korkularýmla savaþýrken bu hayatta Bana eþlik eder en uzak iki dostum Aklým ve yüreðim. benden ayrýdýr hep onlar Onlarý bile bana dost etti Senin sevgin senin varlýðýn Þimdi ne olacak ben bilmiyorum seninle anlamlanan hayatým Seninle son bulmasýndan baþkada bir isteðim yok hani Seninle tamamlayacaðým eksik kýsýmlarýmý Seninle dolduracaðým ömrümü Korkmayýn dostlarým sessizce bekleyeceðiz onu…
Bir melek kanadýna yükledim seni Anlatamaz rüzgarlar sana olan hisselerimi Dokundan ateþten daha sýcak yüreðime Korkarsýn esir olmaktan aklýmýn hücrelerinde.. Varsýn bir ömrün baþladýðý gözlerimde gözlerinle…
ümit nebil
Sosyal Medyada Paylaşın:
umtnbl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.