Sonsuza yürümek baþlangýcý bilinmeyen bir yolda Rotasýný þaþýrmýþ güvercin kaybolmuþluðunda Kaldýrýmlarý merhametsizce çiðnenmiþ bir þehrin Sokak lambalarý gibi bir yanar bir söner gönlüm Duydum!ölmemiþti Nefes alýp veriyordu hüznüm Oysa bilirdim , Kalbi çarpan her kelebeðin kýsacýk ömrünü Aslýnda ben,neden gözlerim kapalýyken rüyalar gördüðümüde bilirdim. Fakat sizlere söyleyemem üzgünüm!
Üzgünüm! üzgün olmayanlar adýnada Issýz bir adada mahsur kalmýþ bir martýnýn çýðlýklarý Baþý hiç okþanmmamýþ bir çocuðun oyuncaklarý Hiç tanýmadýðým o kadýnýn yamalý sevdalarý kadar Hüviyetini kaybetmiiþ zamanlardan çýkagelen Sadece masallarda duyup avunduðum bir perinin Yada dün gece kanatlarýndan düþtüðüm meleðin Adýný hatýrlayamadýðým için üzgünüm!
Dedimya iþte üzgünüm! Hani o; ölümü bekleyen insanlar varya Doðum gününü hiç kutlayamamýþ bir balýk veya, Dipsizlik gölünde výraklayan müzmin kurbaða Birde kirpiklerimin üstüne yaðmur yaðdýðýnda Sormayýn, beter üzgünüm!
]
Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.