Duymaz oldu kimsecikler sesimi, alya sen duy! Sýðýndýðým tüm sokaklar saðýr Kaldýrýmlarý dilsiz Kiremit rengi yalnýzlýk Gövdemde kolsuz gömlek sensizlik Hep sessizlik alya! Hep sessizlik
Hisleri alýnmýþ gecelere uyanan sabahlar gibi Farzet göçebe bir kuþ ömür yada; Dökülüyorsa yaprak,yaprak üstüne sonbahar Ýhtiyarlamýþ bütün resimler alya Duydum ki azat etmiþsin gönül kuþunu Sýkmýþsýn gölgesine aþkýn son kurþununu Hep çaresizlik alya! Hep çaresizlik
Görmez oldu günahý kimsecikler alya,sen gör! Öldü sandýðýn tüm yalanlar dirildi Þeytanlar soyundu önümüzde çýrýlçýplak Bakma alya!bakma Gözüne baktýðýn bütün insanlar kör Her yer karanlýk alya Hep karanlýk!
Kayýp giden yýldýzlar gibi aktý içimden zaman Kadranýna dokunamadýðýn saatler gibi Hissettin sende hissizliðini oysa Bulanýktý tüm sular Ve yeþil deðildi aslýnda hiç bir aðaç Karanfiller kýrmýzý deðil Sen kimseye söyleyemedin alya! Hiç söyleyemedin!
/
Not:-Alya isminin anlamý(gök,sema)
Sosyal Medyada Paylaşın:
volkan aydemir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.