DAHA ÇOK ÇOCUKSUN
DAHA ÇOK ÇOCUKSUN
hala çocuksun
koþup oynarken dizlerini acýtýr, aðlarsýn
ansýzýn on yaþýna gelirsin
gözlerini hayata dikersin
tüm oyunlarý arkanda býrakarak
on beþ yaþýnda
büyük insanlarýn arasýnda olmanýn ilk buluþmasý ile… baþýn döner
yirmi yaþýnda hayat seni öyle kucaklar ki
oyuncaklarýný çok özlersin
yirmi beþ yaþýna geldiðinde, artýk çocuk olmadýðýna karar verirsin
dünyanýn tos pembe renklerini, silersin
derken yaþ otuz beþ olunca
þiirin etkisinde kalýr
yolun sonuna mý geldim dersin
yýllar sana: “kýrk yaþýndasýn” diye seslendiðinde
üzdüðün insanlarý ararsýn
“ne kadar haklýymýþlar” diye tahta sandalyede saatlerce düþünürsün
sonra bir bakarsýn ki :
“sen, tekrar çocuklarýnda yaþýyorsundur”
ama onlara kaygýlanan sensindir…
anlarsýn, senin için endiþelenen insanlarýn kýymetini
zamana, hayata suç atarsýn
yakalayamadýklarýna sessiz kalýrsýn
Yýllar senden alýp gittikleri ve sana býraktýklarý ile böylece akýp gider
bir gün, camýn pervazýnda begonyalarýn olduðu, sararmýþ tül perdeyi aralarsýn
caddeden koþturan insanlara bakarsýn
kulaðýn geçmiþten gelen bir þarkýya takýlýr
ellerin buruþmuþ sana, seni hatýrlatýrken
sen,
kendine þöyle dersin:
“daha çok çocuksun”
sesin usulca kulaðýna fýsýldarken
hayatta ne kadar çok düþüp,
avuçlarýnýn nasýl acýdýðýný anlarsýn..
kýrýp geçtiðin dostlarýnýn, kandilleri altýnda bir mezar taþý dikersin, kabrine
elinde sana ait tek kitabýnla
öylece dura kalýrsýn
hani doðduðunda defter olarak yüreðine verilen…
15 ekim 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özlem Maria Zafer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.