Hayat Mektebi

Hayat mektebinde, hayal peþinde,
Döne döne solu, saðý öðrendim…
Özlemle tutuþup, hicran yaþýnda,
Söne söne gülü, baðý öðrendim…

Kâh kaþýk salladým, rýzkýn hasýna,
Kâh düþtüm kýtlýðýn, en ortasýna.
Helâl ekmeðimi, þükür tasýna,
Bana bana azý, çoðu öðrendim…

Esir düþtüðümde, hissin kastýna,
Kemlik edip çýktým, haddin üstüne.
Sonra bin yarayla, akýl postuna,
Kona kona yeri, göðü öðrendim…

Her hâli getirdi, felek baþýma,
Hüzünler karýþtý, sevinç yaþýma.
Tanrýnýn takdiri, nasip aþýma,
Kana kana tuzu, yaðý öðrendim…

Boþ bulunup kandým, hoþ sýfatýna,
Yücelttim nicesin, dostluk katýna.
Sahtekârýn riyâ, yalan atýna,
Bine bine düzü, daðý öðrendim…

Ýnsan olabilmek, müþkül bir iþmiþ,
Ýhlas ocaðýnda, kaç kiþi piþmiþ.
Pek çok münafýðý, nefsini aþmýþ,
Sana sana hamý çiði öðrendim…

Nihâyet bildim ki, zevk de keder de,
Varsa yaþanýrmýþ, þâyet kaderde.
Sýnýrsýz arzuyla, düþtüðüm derde,
Yana yana varý, yoðu öðrendim…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın: