Sadece gel!

Bir gün,
Hani tel tel dökülürken o üzüm saçlarýn,
Aynada kendini görmek istemediðin o gün,
Usulca gel!
Zili mili de çalma istemem,
Otur þöyle karþýma,
Sakýn mahcup olma!
Hani, az önce yemeðin altýný yakýp bakkala gitmiþsin gibi;
Elindekileri mutfaða býrak yüreðini al öyle gel!
Saçlarýnda kaç tel beyaz olduðunu saymam billahi!
umrumda deðil,
Uçurum çizgilerine bakmam, düþerim diye korkarým,
Saymam, kaç yýl oldu ardýmda hiç meraklanma!
Sen aynalarý kýrda öyle gel!
Ama gel!
Sadece gel !....

Kendin gibi gel!
Yýllara verdiðin hoyrat gençliðin senin olsun,
Býrak, anýlarda hoþca öyle asýlý dursun,
Sen bu gün neysen yarýn öyle gel! efkarlý gecemize,
Ama gel!
Sadece gel!

Bilirmisin?
Burasý gurbetin öbür yaný,
Burda baþlar noktadan sonraki yeni cümleler,
Aþkýn en kasvetlisi dingin derelerimizde durlanýr,
Bütün kirler burda akýtýlýr.
Acýlar sükun sessizlikte yeniden sýrlanýr,
Hadi gel!
Sadece gel!...

Bilmediðin bu dinginlikte yaþa birde geçmiþi,
Tatmadýðýn buruk lezzetlerin damarlarýna nasýl hayat verdiðini,
Aynasýz, gözbebeklerine bakabilme yüceliðine er...!
Hadi gel!

ayazoglum

Sosyal Medyada Paylaşın: