Gökten 29 damla Yaş Düştü Alfabem Ağlıyor

10 Kasým 1938 adým,
Türkiye Cumhuriyeti ölmedi, ölmeyecek,
Soyadým...

Baþka bir gün bu gün
Bulut yaþ döküyor, gök mavisini arýyor
Kalp durmuþ, dil susmuþ
Yaþam toz-duman, gözler kan aðlýyor...

Sonbahar þaþkýn, boyanmýþ karaya...
Aðaç dalsýz, kuþ kanatsýz,
Baþsýz kalmýþ insan ruhunu arýyor...
Öksüz-yetim, çaresiz, Ata’sýný topraða veriyor...

Þarkýlar-türküler melodisiz,
Çýðlýk çýðlýða siren sesleri...
Kor düþmüþ içimize yüreðimiz daðlanýyor.
Denizler, nehirler, göller susuz
Þaþkýnlýk içinde balýklar ölüyor...

Bayrak inmiþ yarýya, küsmüþ ay-yýldýz
Tek bedende buluþmuþ yerle-gök,
Cumhuriyet periþan Ata’sýna yanýyor.

Güneþ sancýlý, ertelenmiþ doðumlar!
Kalem tutmuyor titrek eller...
Mateme bürünmüþ, sokaða dökülmüþ halk.
29 damla yaþ gözünde, alfabem aðlýyor...

10 Kasým 1953 adým,
Sýradan bir insan soyadým.

Ýsyankarým annem sana
Neden doðurdun, madem ölecekti Ata’m?
Acý içindeyken ülkem, sevinebildi mi ki babam?
Ata’m Kabrinde, ben beþikte,
Buluttan çok aðlamadý mý büyük annem?..

Türkiye Cumhuriyeti ölmedi-ölmeyecek
Bu bayrak inmedi-inmeyecek,
Bu vatan bizimdir, bizim kalacak
Düþmanca bakanýn gözü oyulacak...
Bu millet seni hep gururla anacak...

Silemez adýný asla hiçbir güç,
Dökse de bu millet yaprak
Bin yaprakla geri dönecek her yaprak
Sensiz kalmayacak bu bayrak,
Sensiz anýlmayacak bu ülke...

Ölmedin, ölmeyeceksin Ata’m
Bin ömrüm olsun sana feda
Bin ömür daha dilerim Tanrý’dan sana vermek için Ata’m.

Sen rahat uyu,
Devrimlerin önümüzde, bayraðýn elimizde,
Güneþimiz hiç batmayacak...
Analar bir Atatürk daha doðurmayacak...

10.11.2009
Rukiye Çelik

Sosyal Medyada Paylaşın: