senden sonra, otobüslere bindim sýk sýk bilmediðim yerlere gittim belki unuturum diye seni gözümün önünden gitmedi güzel yüzün aðlamak için sahilde oturdum deniz sen oldun kaçtým gittim ara sokaklara ...
senden sonra özlemek yangýn gibi yüreðimde özlemek buz daðýna sýkýþmak kadar soðuk özlemek boþluða sarýlmak sen,yoksun...
senden sonra pabucu dama atýlan ilk çocuk gibi yalýnayak kaldým...
senden sonra... kalmadý kimseye güvenim gelip geçecek herþey sadece acý sabit...
senden sonra senden öncesiyim sensiz sonrasýyým ...
senden sonra ektiðin tohumlar yüreðime nadasa yatmýþ gibi yýllardýr denizin ortasýndayým en yakýn ada sendin nedensiz ulaþamadýðým ...
senden sonra, kýrýk bir çerçevenin arkasýndan, bakan. siyah-beyaz bir fotoðraf gibi baþka bir zamana bakakaldým, ayný manzarada...
senden sonra en karanlýktý gece yalnýzlk en sessiz korkularýmýn kucaðýnda nefretimi aradým ellerimle parmaklarim kanarken ýlýk ýlýk umudum takýldý ayaðýma ve ben paldýr kuldur yeni doðan safaða uyandým en sensiz, en renksiz...
senden sonra haftalar geçiyor, aylar geçiyor, günler geçmek bilmiyor...
senden sonra, ateþ yakmadý, su söndürmedi kafam hep dumanlý aklým hep dalgýn ne zaman geçer bilmem midemdeki garip sancý ...
senden sonra alýþtýðým tek þey mutsuzluk... Sosyal Medyada Paylaşın:
idil-can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.