ANNE

Yüzünde, acýlarýn eksilmez izi,
Ýçinde, tükenmek bilmez sýzý var.
Yüreðini kavuran kor ateþlerin,
Hiçbir an sönmeyen közü var anne.

Hasreti dinmeyen göz uçlarýnda
Adýna annelik denen yazý var.
Süpürge ettiðin ak saçlarýnda
Yýllarýn çýkmayan tozu var anne.

Kim bilir, içinde ne üzüntüler,
Kimlerin yaralayan, kýran sözü var.
Sevgine karþýlýk ararsan eðer,
Verdiðin her þeyin azý var anne.

Bu yaþa getirmiþ olsan da bizi
Gözünde þefkatin parýltýsý var
Kaldýrmaz yüreðin hasretimizi
Sen hala kendini üzüver anne.

Paramparça olan yürek yaranýn
Üstüne, bir acý daha kazýver.
Evlat acýsýyla dolup sol yanýn,
Gözüne yaþlarý diziver anne.

Bana ver, içerini yakan ateþi,
Ýçinde sönmeden duran közü ver.
Bana ver, gördüðün en korkunç düþü
En acý duyduðun sözü ver anne.

Kýrýlsýn kollarým, lal olsun dilim
Sen de git, yüreðimi eziver anne.
Kavrulsun yüreðim, savrulsun külüm
Kördüðüm olmuþum, çözüver anne.

Sosyal Medyada Paylaşın: