Bilemezdik
Yarýnlara ertelemekle yitirdiklerimiz, piþmanlýða
Gönül almayý ertelediklerimiz
Düþmanlýða dönüþtü bir bir.
Maðrurluðumuzun maðduru olup durduk
Kuru inatla ve gururla yürüdük,
Dinlemedik.
Kýrdýk, onarmadýk
Yaraladýk, sarmadýk
Gördük, uyarmadýk.
Neden diye sormadýk
Zamanýn geçtiðinin
Farkýna bile varmadýk.
Hep dilimizin ucunda
Hep gözümüzün önündeydi.
Hep dokunabilecek kadar yakýndý
Hep duyabileceðimiz uzaklýktaydý hâlbuki.
Hep sevilmeyi bekliyordu, övülmeyi,
Koklanmayý, yoklanmayý,
Dokunulmayý, anlaþýlmayý,
Gönlü alýnmayý, onarýlmayý,
Elinden tutulmayý, kaldýrýlmayý…
Duymaktan kaçýndýðýmýz yakarýþlarý
Hedefini saptýran bakýþlara
Adresine ulaþamayan sözlere
Acý gülüþlere terkettik.
Duygularýmýzý prangaya vurduk
Dilimizi mühürledik
Sevgilerimizi damgaladýk
Yürekleri parçaladýk sürekli.
Ardýmýzda;
Daha yaþanamayacak sevgiler,
Daha kurulamayacak hayaller,
Gerçekleþemeyecek idealler býraktýk.
Zamana kýydýk!
Mutluluklarý kovar gibi,
Umutlarý savar gibi,
Sanki takvimde bize ayrýlmýþ
Boþ bir sayfa var gibi erteledik.
Yüreklerimizi, sevgilerimizi örseledik.
Ertelediðimiz her bir sözde,
Her bakýþta, her dokunuþta
Acý çýðlýklar attýk içimizden.
Diþlerimizi sýktýk,
Gözyaþlarýmýzý yutkunduk,
Dillerimizi bilekçeledik,
Sevgilerimizi yüreklerimize hapsettik.
Sevinçleri, mutluluklarý
Kendi ellerimizle birer birer teptik.
Anlamayý ertelediklerimize
Aðladýk sonra
Ama aðlattýk da herkesi.
Hep, bir gün öðrenecektir,
Bir gün anlayacaktýr,
Bir gün sevecektir,
Bir gün gelecektir dedik.
Ama ne öðrenen, ne anlayan,
Ne seven, ne gelen oldu?
“Zamaný gelince”lerle savuþturduk
Ýçimizde birikenleri.
Hep bir iþimiz,
Hep bir mazeretimiz vardý.
Bir gün düzeltirdik nasýlsa aramýzý
Nasýlsa onarýrdýk kýrýk kalpleri bir gün
Ya da gösterirdik sevgimizi
Ya da söylerdik sevdiðimizi.
O bir gün anlardý nasýlsa bizi
Bir gün
Bir gün öðrenirdi mutlaka her bir þeyi...
Hep bir günümüz vardý zamanýn bir yerinde saklý
O gün öðrenirdi herkes nasýlsa:
Kim haksýz, kim haklý.
Bir gün, yapacaktýk mutlaka
Bir gün, görecekti o
Bir gün, anlatacaktýk her þeyi
Bir gün, söyleyecektik
Bir gün, arayacaktýk
Bir gün, fýrsat bulacaktýk nasýlsa…
O bir güne neler neler biriktirmiþtik hâlbuki
O ne büyük bir gündü!
Bütün ertelenen iþler,
Umutlar, düþünceler, hayaller hep o güneydi
Her iþimizi ertelediðimiz
Zamanda saklý o günün
Öleceðimiz gün olduðunu
Nasýl bilebilirdik ki!...
Mehmet Demir
Http://www.siirpinari.tr.gg
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.