Mahallesiz sokaksýz ve evsiz
Sevinçsiz kederli ve hüzünlü
Bir ahdin peymanesiyim artýk
Gülleri tarumar bahçelerdir yurdum
Harap ve turab gövdemle yetmezim
Aklýma kalbime ve soluðuma
Yakamozlarý kirletilmiþ bir ülkeyim
Yýldýzlarý kör bakýyor göðümün
Her þehrimde kanla yýkanýyor utancým
Ölmekten usandým her an insanlýðýmý
Vicdanýmý söndüren ihanetlerden usandým
Ýflahýmý söken suskunluklardan da
Ey inancýn büyük insanlarý
Allah deyince yeri göðü titreten imanlýlar
Resul kývamýnda aldýðýnýz nefesleri
Merhamet muþtusu elinizi
Uzatmanýz için buradayým hala
Köhneleþmiþ köreltilmiþ öldürülmüþ
Ama yurdum dediðim tarumar bahçemdeyim
Sizi bekliyorum
Dua sesinizden tutunup hayata ilk
Bir yeni umutla dirilmek için
Varoluþumun gerçeklerini haykýrtmak için kalbime
Sizi bekliyorum
Ey yüksek imanlýlar
Yüzümü yerden kaldýracak elinizle
Can bulmak için
Bekliyorum sizi
Bir ýhlamurun kokusu yok artýk
Yeþil sarmaþýklarýn sýrnaþýk rengi yok evimin duvarýnda
Adýmlarýný efelenerek yürüyen
Baktýðý zaman yiðitliði hatýrlatan
Delikanlýlarým yok artýk sokaklarýmda
Pencere kenarlarýna kurulup
Cývýl cývýl gözlerini bir tül perdeden sýyýrarak
Yarini bekleyen kýzlarým da yok
Ne sokaðý bir baþtan bir baþa çevreleyen evlerim
Ne de munis gözlerle hayata açýlan pencerelerim var
Ýnsanýmý tüketen insanlýðý tüketen kirli bir oyun
Ve her gün daha da artan ölümlerim var
Ve uzak bir karanlýðýn ucunda
Ýçime sinen bir aydýnlýk gibi
Ama az ama cýlýz ama sus pus
Siz varsýnýz ey yüksek imanlý Müslümanlar…