Yeryüzü,yaðmura doyuyor rüzgar düþlerimden daha savruk çöle su inmiþ bülbül gülün dalýnda sensizim! duyuyormusun...
Çocuklar yol kenarýnda birikmiþ sapanlarýyla göðü taþa tutuyor sitemlerim var arasýnda küfürler savuruyorum kendimden geçtim! duyuyormusun...
Yalýn ayaklý bir adam nasýrlaþmýþ topuklarýný okuyorum yüreðini anlatýyor bana kanamaktan yoruldum! duyuyormusun...
Kapýlarý çarparak çýkýyor bir adam evden kadýn ardý sýra tokalarýný fýrlatýyor daðýldým saç telleri gibi rüzgarýnda tutunamýyorum esmeyi býraksan ne olur tarak deðmez baþa döndüm! duyuyormusun!
Bir cinayet var ortada, neresinden vurulduðunu anlatamayan bir ölü vuraný iþaret ediyor gören yok cinayet belli belirsiz delillerle sorguda katilim sensin öldüm! duyuyormusun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratkartal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.