ReNK KöRü II

Nokta çizgi olur…
Bir çizgi çeker gider
Kalbinden yýrtýk bir kaðýt üzerine anlatýr

Kalemimin kurþunlarý aðýr geliyor
Karakalem umutlarým utanýr gözlerinin mavisinden
Bütün tükenmez dediklerim
tükeniþlerden bir karalama defteri daha olmuþ…
Merhum
deri ciltli bir tabutta cehennemde…

Aðaçtan imaline göndermedir belki
adýný adýmýn yanýna kazýdýðým her bir sayfa
ve dört yaný çit bank çaresizliðim
kapýsý olmayan bir park ortasýnda
Diþlerimde paslý gýcýrtýlarýyla
gözyaþýndan nem kapmýþ
bir salýncak zincirinin…

Dizlerine alýþkýndý oysa baþým
þimdi dizelerime dayadýðým…
Ýsimlerimizi bile satýraþýrý memleketlerde çiðneyen
kalemime þiirsel lanetler okuyor ellerim…

Kaðýdýn bembeyazlýðýný lekeleyen kelimelerim
her nedense hatýrlatýrken
tenindeki parmak izlerimi…
Ve omzuna öptüðüm onca sözden
sayfama düþenler;
hiçbirinin muzurluklarý çýplak deðil
nefesimin buðusuna kalpler çizdiðim sýrtýn kadar…

Yorganý çektim þimdi baþýmdan da yukarýlara
seni kaðýda anlatmaktan aciz
kalemimi kýrdýðým gün…
Sosyal Medyada Paylaşın: